Märklin 39365 - SBB Historic, Elektrische locomotief Ae 6/6 (HO|AC sound)

Voorbeeld: Elektrische locomotief Ae 6/6 als museumlocomotief van SBB Historic. Wapen van het kanton Graubünden/Grischun. Bedrijfsnummer 11421. Dennengroene basiskleurstelling. Zoals in gebruik rond 2022.

Model: Met digitale decoder mfx+ en uitgebreide geluidsfuncties. Geregelde hoogvermogenaandrijving met vliegwiel centraal ingebouwd. Telkens twee assen van beide draaistellen aangedreven. Antislipwielen. Met de rijrichting wisselend driepuntsfrontsein en een wit sluitsein (Zwitsers rijrichtingsafhankelijk sein), in conventioneel bedrijf, digitaal schakelbaar. Andere afzonderlijk schakelbare lichtfuncties: Omschakelen naar één rood sluitsein, omschakelen naar twee rode sluitseinen, omschakelen naar waarschuwingssignaal, rij-autorisatiesignaal en rangeerlicht. Machinistencabine- en machineruimteverlichting afzonderlijk digitaal schakelbaar. Verlichting met onderhoudsvrije warmwitte en rode ledlampjes. Veel gemonteerde details zoals metalen handgrepen. Kortkoppelingsmechanisme. Lengte over de buffers 21 cm.

Dit model is in gelijkstroomuitvoering leverbaar en heeft artikelnummer 25666 in het Trix H0-assortiment.

Grootbedrijf: Eind jaren '40 van de vorige eeuw richtten de Schweizer Bundesbahnen (SBB) zich weer intensief op de problemen met het treinvervoer op het Gotthard-traject. Uitvoerig onderzoek toonde aan dat voor de steeds zwaardere treklasten een nieuw locomotieftype met zes aangedreven wielstellen, geen secundaire assen, een gewicht van zo'n 120 ton en een vermogen van 4.300 kW moest worden geconstrueerd. Na een ontwikkelings- en productieduur van bijna drie jaar konden in de herfst van 1952 en januari 1953 de twee prototypes van de Ae 6/6 worden afgebouwd en in gebruik genomen. Na het overwinnen van enkele kinderziekten, de inbouw van dwarselastisch gelagerde wielstellen en verkleining van de wielkrans van de middelste draaistelwielen startte de SBB in 1954 de serieproductie. Van 1955 tot 1966 werden in totaal 118 exemplaren afgeleverd. Al snel bleek dat met de Ae 6/6 11401-11520 echt in de roos was geschoten en een 'nieuwe Gotthard-loc' aan de locomotiefhemel schitterde. Het enige manco van de Ae 6/6 bleven zijn draaistellen, die op bepaalde trajectdelen regelrechte 'railschaven' bleken en overmatige slijtage van de bovenbouw veroorzaakten. De eerste 25 locomotieven werden vaak kantonlocomotieven genoemd, omdat ze de wapens van de 25 Zwitserse kantons droegen. Aan de zijkanten van de locomotiefbehuizing waren chromen sierstrepen aangebracht en aan voorzijden een 'snuitje'. Deze versieringen, evenals de wapens op de zijwanden, maakten hem herkenbaar en beroemd in heel Europa. De andere 95 serielocs kregen de wagens van de hoofdsteden en belangrijke steden en plaatsen van het kanton. In de jaren '50 en '60 fungeerde de Ae 6/6 zowel in het reizigers- als het goederenverkeer als Gotthard-loc bij uitstek. Echte concurrentie kreeg hij pas 1975 met het verschijnen van de bijna dubbel zo sterke Re 6/6. De voormalige Gotthard-sterren moesten het nu doen met mindere diensten en kwamen in het midden van het land en de Jura terecht. Vanaf het midden van de jaren '90 waren ze nagenoeg alleen nog voor goederentreinen te zien. In 2009 en 2010 kregen de locs te maken met een eerste grote golf van buitenbedrijfstellingen en in december 2013 eindigde de laatste inzet volgens het spoorboekje. De Ae 6/6 had zijn tijd gehad. In totaal 15 machines zijn bewaard gebleven, hiervan heeft SBB Historic er 6 in bezit. Daartoe behoort ook de werkende Ae 6/6 11421 "Grischun/Graubünden“ in de originele dennengroene kleurstelling.