Esu 31173 - DB, elektrische locomotief E03 (HO|AC/DCC sound)

De E03, die in 1965 in vier voorseries werd gepresenteerd, en zijn 145 zusterlocomotieven die vanaf 1970 in serie werden gebouwd, waren al legendarisch tijdens hun leven. De Deutsche Bundesbahn ontwikkelde de E03 voornamelijk samen met Henschel en Krauss-Maffei om lichte TEE-treinen met hoge snelheid over het vlakke land te vervoeren. In 1965 markeerde de E03 001 het begin van hogesnelheidstests voor het geplande vervoer van passagierstreinen met een snelheid van 200 km/u. De bolvormige voorkant, ontwikkeld in windtunneltests, en de elegante TEE-kleurstelling kenmerkten meer dan 30 jaar lang het imago van hogesnelheidstreinen in Duitsland. In 1969 veranderde de DB het eisenprofiel voor de E03 en verhoogde het treingewicht voor de serielocomotieven naar 480 ton bij 200 km/u en 800 ton bij 160 km/u. Het vermogen van de motoren werd daarom verhoogd. Het vermogen van de motoren werd daarom verhoogd tot 7780 kW. Uiterlijk verschilden de serielocomotieven met de aanduiding BR 103.1 opvallend van de voorseries door de tweede ventilatorriem in de zijwanden en het vereenvoudigde schilderwerk zonder zilveren rand tussen de paarse en beige vlakken. Omdat treinen met maximumsnelheden van meer dan 140 km/u altijd door twee machinisten moesten worden bemand, kreeg het personeel op de locomotieven van de laatste serie iets meer ruimte door de machinistencabines te verlengen. In de jaren 1970 werd voorserie locomotief 103 004 voorzien van eenarmige stroomafnemers en een umbra grijs dak in plaats van zilver. Aanvankelijk werd de locomotief ingezet voor reguliere treinen, maar al snel werd hij voornamelijk ingezet in meet- en testdiensten, bijvoorbeeld in het voorbedrijf voor de introductie van de ICE. De opening van het IC-treinsysteem voor de tweede rijtuigklasse in 1979 maakte van de 103 zware werkers. Hoewel de hogesnelheidslocomotieven nu permanent tot de grenzen van hun kunnen werden gedreven, maakten ze nog steeds indruk met hun grote betrouwbaarheid en waren ze onmisbaar voor DB AG tot na de millenniumwisseling. Het DB Museum houdt verschillende 103's in bedrijf voor speciale operaties, waaronder 103 113. 

  Opbouw en chassis van metaal

  Meerdelige scheenplaten met echte veren en talrijke bevestigde details

  Afzonderlijk remsysteem met remschoenen ter hoogte van de wielen

  Afzonderlijk gemonteerde handrails

  Koppelingen in gestandaardiseerde kortkoppelingsschachten

  Krachtige vijfpolige ESU-motor met twee uitgebalanceerde vliegwielen

  Aandrijving via cardan-/wormaandrijving op drie assen, vier tractiebanden

  LokSound 5-decoder voor DCC-, Motorola®-, M4- en Selectrix-bedrijf

  Onafhankelijke aanmelding bij centrale met RailComPlus®- of mfx®-functionaliteit

  PowerPack-opslagcondensator voor ononderbroken stroomvoorziening

  Twee hoogwaardige luidsprekers voor optimaal klankgenot

  Universele elektronica met plug-in slider voor omschakelen tussen tweedraads- en middengeleiderbedrijf

  Twee dakstroomafnemers die afzonderlijk omhoog en omlaag kunnen worden gebracht in digitale modus

  Gedigitaliseerde originele geluiden van een 103.1

  Sensorgestuurde geluiden in bochten en bij remmen kort voor stilstand

  Rijrichtingafhankelijke wit/rood lichtwisseling, uitschakelbare frontseinen, rangeer-, cabine-, bedieningspaneel- en machinekamerverlichting

  Remvonken bij krachtig remmen

  Minimale berijdbare straal = 360 mm

  Lengte over buffers = 224,1 mm